طوبی

مرحوم بحرانى در کتاب «عوالم» نقل مى‌ کند: معاویه به مروان ـ که استاندار حجاز بود ـ نامه‌ اى نوشت و از وى خواست «امّ‌کلثوم» دختر «عبدالله بن جعفر» را براى فرزندش یزید خواستگارى کند. مروان به سراغ عبدالله بن جعفر رفت و جریان خواستگارى را با او در میان گذاشت.

عبدالله گفت: اختیار ام‌ کلثوم به دست من نیست؛ بلکه به دست آقاى ما حسین(ع) است که دایى این دختر است.

موضوع را به اطلاع امام حسین(ع) رساندند؛ فرمود: از خداوند طلب خیر مى‌ کنم؛ خدایا این دختر را به آنچه مایه خشنودیت از آل محمد است موفّق بدار!

(روز موعود فرا رسید) و مردم در مسجد رسول خدا(ص) اجتماع کردند، مروان نیز آمد و کنار امام حسین(ع) نشست و گفت: امیرمؤمنان! (اشاره به معاویه است!) به من فرمان داده است که ام‌ کلثوم را براى یزید خواستگارى کنم و مهریه او را مطابق خواسته پدرش قرار دهم، به هر مقدار که باشد! همراه با آشتى میان دو قبیله بنى هاشم و بنى امیه و نیز اداى دیون پدرش.

سپس خطاب به امام حسین(ع) گفت: بدان! کسانى که به خاطر وصلت شما با یزید به حال شما غبطه مى‌ خورند، بیشترند از کسانى که به یزید به سبب وصلتش با شما غبطه بخورند.

آن گاه گفت: مایه شگفتى است که چگونه یزید براى کسى مهریه قرار مى‌ دهد و حال آن که وى در شأن و منزلت همتایى ندارد و مردم با توسل به روى او طلب باران مى‌ کنند، اى اباعبدالله! سخنم را با نظر مثبت پاسخ بگو!

ادامه »

از امام حسن عسکری روایت است که می فرماید: خَصْلَتَانِ لَيْسَ فَوْقَهُمَا شَيْ‏ءٌ الْإِيمَانُ بِاللَّهِ وَ نَفْعُ الْإِخْوَانِ
یعنی دو خصلت است که ما فوق آنها چیزی نیست. یکی از آنها ایمان به خداوند است و دومی منفعت رساندن به برادران دینی می باشد.
در این روایت دو رابطه ی مهم انسان بیان شده است: رابطه ی با خالق و رابطه ی با خلق.
ایمان درجات مختلفی دارد و هر قدر درجه ی آن قوی تر باشد آثار آن در وجود انسان بیشتر می شود. مثلا اگر اتاقی باشد که پنجره های بسیاری در اطراف دارد و در درون اتاق چراغی روشن باشد. اگر نور چراغ کم باشد چیزی از آن از پنجره به بیرون سرایت نمی کند ولی هرقدر که نور چراغ بیشتر باشد این نور به بیرون نیز نفوذ می کند. ایمان در وجود انسان مانند همان چراغ است و پنجره ها هم اعضای انسان مانند چشم و گوش و دست و پای اوست. اگر ایمان قوی باشد، چشم و سایر اعضاء نیز مؤمن می شود. بنا براین باید کوشش کرد که ایمان را قوی تر نمود.

گاه ایمان فرد به حدی قوی است که مانند ایمان علی بن ابی طالب می شود که می فرماید: اگر تمام آنچه زیر آسمان است را به من دهند تا به مورچه ای ظلم کنم چنین نمی کنم.

 پایگاه اطلاع رسانی  آیت الله مکارم شیرازی

از آن روزی که ما را آفریدی

بغیر از معصیت چیزی ندیدی

خداوندا بحق هشت و چارت

ز ما بگذر شتر دیدی ندیدی

امام صادق علیه السلام فرمود:

مَن قَرَأَ القُرءَانَ فِی المُصحَفِ مُتِّعَ بِبَصَرِهِ وَ خُفِّفَ عَن وَالِدَیهِ وَ اِن کَانَا کَافِرینِ

هرکس قرآن را از روی آن بخواند از بینایی خود بهره مند می شود و موجب کاهش عذاب پدر و مادرش می شود، هر چند کافر باشند.

اصول کافی/ج۴/ص۵۶۴

از امام صادق علیه السلام پرسیدند: بعض جوانان حدیثی از شما باز می گویند که باور کردنی نیست. می گویند«خدا از خشم فاطمه به خشم می آید »

امام صادق علیه السلام  فرمود: مگر شما این روایت را در کتاب های خود ندارید که خدا از خشم بنده مؤمن به خشم می آید؟

-چرا

-پس چرا باور نمی دارید که فاطمه زنی با ایمان باشد و خدا از خشم او به خشم آید؟

بحار ص 22 ج43

يك حديث است هم شيعه گفته و هم سني. همه گفته‌ اند.

كه پيغمبر فرمود: يهودي‌ ها 71 فرقه شدند، مسيحي‌ ها 72 فرقه شدند.مسلمان‌ ها 73 فرقه مي‌ شوند.

بعد پيغمبر فرمود: «فِرْقَةٌ نَاجِيَة» (بحارالانوار/ج30/ص335) يك فرقه از اينها نجات پيدا مي‌ كند. «فِرْقَةٌ نَاجِيَة» يك فرقه «ناجيه» است.

خوب همه مي‌ گويند: ما هستيم. تمام فرقه‌ هاي مسلمان مي‌ گويند: ما اهل نجات هستيم، باقي‌ ها هلاك مي‌ شوند. فقط ناجي ما هستيم.

ما چه كنيم براي اينكه ببينيم چه كسي راست مي‌ گويد و چه كسي دروغ؟ اگر يك پدري در خانه گفت: من يكي از بچه‌ هايم را دوست دارم. او مي‌ گويد: من را گفت، او مي‌ گويد: من را گفت. همه‌ ي بچه‌ ها مي‌ گويند: من را گفت، من را گفت، من را گفت، بهترين كسي كه مي‌ تواند مشكل را حل كند، چه كسي است؟بگوييد…

آن كسي كه گفته من يكي را دوست دارم. اگر پدر گفت: يكي را دوست دارم، همه مي‌ گويند: من را گفت. مادر گفت: يكي را دوست دارم، همه مي‌ گويند: ما را گفت. بهترين كسي كه بايد حل كند آن كسي است كه اين حرف را زده، بگوييم: آقاجان شما كه گفتي يكي از بچه‌ هايم را دوست دارم، خودت بگو. كدام‌ ها را دوست داري؟ خودش بايد بگويد.

پيغمبر فرمود: «فِرْقَةٌ نَاجِيَة» مي‌ گوييم: يا رسول الله، فرقه‌ ي ناجيه كدام است؟ خودت بگو. مي‌ گويد: «مَثَلُ أَهْلِ بَيْتِي كَمَثَلِ سَفِينَةِ نُوح‏» (بحارالانوار/ج23/ص123) اهل بيت من مثل كشتي نوح است. «مَنْ رَكِبَهَا» هركس سوار ان كشتي شود، «نَجَا» نجات پيدا مي‌ كند. «ارْتَضى‏» با «رَضيتُ» يكي است.

گرفتيد چه مي‌ گويم؟ اينها شيعه و سني ندارد. تمام مسلمان‌ ها قبول دارند كه پيغمبر فرمود: امت من 73 فرقه مي‌ شوند، يكي اهل نجات است.

مسلمان‌ ها همه دعوايشان است. او مي‌ گويد: من ناجي هستم، تو كجي. او مي‌ گويد: من صاف هستم، تو كجي. مي‌ گوييم: آقا هيچ‌ كس حرف نزند از خود پيغمبر بپرسيم.

يا رسول الله آن كسي كه مي‌ گويي ناجي است، چه كسي است؟

فرمود: آنهايي كه در خط اهل بيت هستند. «مَثَلُ أَهْلِ بَيْتِي كَمَثَلِ سَفِينَةِ نُوح‏»

اهل بيت من مثل كشتي نوح است. هركس كشتي نوح را سوار شود، نجات پيدا مي‌ كند و باقي غرق مي‌ شوند. «مَنْ رَكِبَهَا نَجَا»

 استاد قرائتی ،درس هایی از قرآن 1390/11/13

فرازی از وصیت نامه ی پاسدار شهید «احمد افشار» (شهیدی که بعد از سی سال پیکرش به کشور بازگشت )

راجع به شهادت باید بگویم که هرچند از عسل شیرین‌تر است اما دوست من!

من، به جبهه نیامدم که شهید بشوم چه بسا لیاقتش را هم نداشته باشم، انسان مومن باید برای اسلام جهاد کند نه برای شهادت.

اگر می‌بینید انقدر از پیروزی دم می‌زنم من احساس کرده‌ام اسلام را و هدایت اسلام را.

چون خود را به وسیله ولی‌عصر و نائب بر حقش هدایت شده می‌بینم

 سایت فاتحان