طوبی

یکی از انگیزه های غیبت موافقت با دوستان و همنشینان است. برخی از مردم تصور می کنند حسن معاشرت و اخلاق خوب آن است که انسان به گونه ای رفتار کند که هیچ کس از او آزرده نشود، و حال آن که این گونه برخورد نوعی نفاق و بی تفاوتی در برابر مسؤولیت ها است. کسانی می خواهند تمام اقشار مردم از آن ها راضی باشند و در دوران عمر خود هیچ دشمنی نداشته باشند در واقع افرادی چند چهره هستند که از فضایل انسانی و اخلاقی بهره ای نبرده و مزه ایمان و اخلاق را نچشیده اند.

اقشار مردم از دیدگاه امیرمؤمنان علیه السلام

حضرت علی علیه السلام مردم را به سه گروه تقسیم می کند و می فرماید:
مردم سه گروهند:
1. علمای ربّانی
2. دانشجویانی که در راه نجات خویش دنبال تحصیل علم هستند.
3. احمقان بی سر و پایی که به دنبال هر صدایی می روند و با هر بادی می جنبند. اینان نور علم را فرا راه خویش قرار نداده و به ستون محکمی پناه نبرده اند… .

خلاصه کلام، بسیاری از مردم از گروه سوم اند. اینان برای این که رضایت دوستان خویش را جلب کنند همرنگ جماعت می شوند و به عیب جویی از دیگران می پردازند تا دوستان را از خود راضی کنند هر چند جلب رضایت آن ها موجب غضب و سخط پروردگار متعال باشد.

از کتاب نقطه های آغاز دراخلاق عملی اثر آیت الله مهدوی کنی

بهترین راه برای کسب فضایل اخلاقی، مخالفت با هوای نفس و ترک گناه است و اسلام علاوه بر این که از ارتکاب گناه و معصیت جلوگیری کرده حتی از فکر و اندیشه گناه نیز مردم را بر حذر داشته است؛ چرا که اندیشه گناه، پاکی و صفای قلب را از بین می برد و انسان را به ارتکاب آن وا می دارد.

حضرت علی علیه السلام فرمود: «مَن کَثُرَ فِکْرُهُ فِی المَعاصی دَعَتْهُ إلَیْها»

«کسی که در مورد گناهان زیاد فکر کند، گناهان او را به سوی خود می کشند».

و نیز فرمود: «خَوْضُ النّاسِ فی شَی ءٍ مُقَدِّمَهٌ الْکائِنِ»

«فرو رفتن و تفکّر در مورد چیزی، سرآغاز وجود و پیدایش آن چیز است».

نقطه های آغاز در اخلاق عملی اثر آیت الله مهدوی کنی

عده ای به امام سجاد علیه السلام اصرار کردند که عاشورای دیگری ترتیب بدهید .

ایشان تحمل کرد . یک وقت دید همه دارند همین را می گویند .

منقل آتشی در اتاق جلوی ایشان بود . رو به اعیان شیعه کرد و فرمود :

کدام یک از شماها خوش دارد که حبه آتشی در دست گیرد و آن را نگه دارد تا سرد شود .

امام باقر علیه السلام فرمود : هیچ کدام اعلام آمادگی نکردند . من گفتم آیا اجازه می دهید من این کار را انجام دهم .

ادامه »

مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: آقای کشمیری رحمه‌الله دو ساعت از شب گذشته افطار می‌کرد، و اگر افطارش را که عبارت بود از یک بشقاب که در وسط آن یک لقمه پلو بود، برای ما بیاورند، قطعاً سیر نمی‌شویم.

کم می‌خوردند و از پرخوری اجتناب می‌کردند، مگر به عنوان ثانوی؛ مثلاً با میهمان و امثال آن، نظیر زمان حضرت رسول صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم و حضرت امیر علیه‌السلام که به چند دانه خرما افطار می‌کردند.

ولی ما ثروت و سرمایه را در محسوسات می‌بینیم، لذا اگر به میهمانی دعوت شویم و خورشت نباشد، می‌گوییم: «به ما اهانت شد».

آقایی به میهمانی دعوت شد، با نان خشک و سکنجبین، بدون چای از او پذیرایی کردند. آری اینان زندگی دنیا را با سادگی و قناعت گذراندند، بااین‌حال ما چقدر ناشکریم.

مرحوم حاج آقا رضا همدانی با چراغِ بیت‌الخلأ مطالعه می‌کرد. منظورم این است که به غیر این مقید نباشیم؛ زیرا خوشی‌های دنیا مقید به زمان و محدود است.

بسم‌الله، این بمب‌ها که در شهرها می‌بارد و بلاهای دیگر را تماشا کنید.

خوشی و ناخوشی زندگی دنیا می‌گذرد و خوشی‌ها و عیش پارسال برای امروز بی‌فایده است و لذت امروز هم برای فردا بی‌اثر و خوشی فردا هم برای امروز بی‌فایده است.

کتاب در محضر حضرت آیت ا…. العظمی بهجت – ص 74
محمد حسین رخشاد

از مناجات امام سجاد است که می فرمود:

بارالها! اگر در پیشگاه تو آن اندازه بگریم که صدایم قطع شود و آنقدر در مقابلت به پای ایستم تا این که از پای درآیم

وآنقدر برایت رکوع نمایم که استخوان پشتم درآید و آنقدر برایت سجده کنم که چشمانم از حدقه درآید

و تمام عمرم را جز خاک چیزی نخورم و جز آب خاکستر چیزی نیاشامم

و در طول این مدت آنقدر به یاد تو باشم و نام تو را ببرم که زبانم از گفتن بازایستد

و با همه ی این ها به خاطر حیا و شرمساری از تو ،نگاه به طرف آسمان نکنم

مستوجب محو و بخشایش گناهی از گناهانم نمی شوم!

منبع : کتاب اسرارالصلوة شیخ جلیل القدر میرزا جواد ملکی تبریزی/ترجمه رضا رجب زاده/ص203