طوبی

سه عامل اساسی اقتدار ملّی اینها است:

اقتصاد قوی و مقاوم، علم پیشرفته و روزافزون، و حفظ روحیّه‌ی انقلابیگری در همه بخصوص در جوانها؛

اینها است که میتواند کشور را حفظ کند؛ آن‌وقت دشمن مأیوس خواهد شد.

بیانات در دیدار اقشار مختلف مردم ۱۳۹۴/۰۶/۱۸

khamenei.ir

تربیت شایسته امام حسین (علیه السلام) سبب شد که علی اکبر به بهترین صفات کمال آراسته شود. عواملی همچون: اصالت خانوادگی، تربیت و وراثت، کسب علم و فضایل که از عناصر تشکیل دهنده شخصیت هر کس است، در وجود و زندگی او فراهم بود. خلق و خوی او و رفتار و حرکات و ادب و متانتش در حدّ اعلای برجستگی و درخشندگی بود. آن گونه که گفته و نوشته اند، رفتارش یادآور حرکات و رفتار پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) بود و همین سبب می گشت تا در چهره او شخصیت پیامبر را مشاهده نمایند و با دیدن او یاد حضرت رسول (صلی الله علیه و آله و سلم) را در ذهن ها زنده کنند. علی اکبر، نسخه ای برابر با اصل نسبت به رسول خدا و شاخه ای از آن شجره طیبه و ریشه پاک بود و وارث همه خوبی های خاندان عصمت و طهارت به شمار می رفت.

علی اکبر (علیه السلام)، از جوانی مجموعه ای از خوبی ها و فضیلت ها و نمونه ای روشن از فضایل عترت پاک پیامبر بود. حتی کسی چون معاویه هم که دشمن خاندان عصمت بود، به فضایل او اقرار داشت.

رابطه ی سرشار از ادب و احترام علی اکبر (علیه السلام) به پدر و علاقه و محبت پدر به فرزند، در همه مراحل زندگی این دو الگوی فضیلت وجود داشت و نهایت و اوج آن، در صحنه عاشورا دیده می شود .

تربیت ولایی و تأدیب شایسته، سبب شده بود علی اکبر همواره در خدمت و اطاعت پدر بزرگوارش باشد و در نهایت ادب، گوش به فرمان و آماده جان نثاری شود.

منبع : پایگاه اطلاع رسانی حوزه

فرزند حسین بن علی چهره گشوده

دل از پدر و زینب و عباس ربوده

پیداست در او جلوه ی پیغمبر وآلش

گلبوسه گرفته حسن از ماه جمالش

غفلت

علم هنگامی در رفتار ما اثر دارد که در ذهن ما حضور داشته باشد و نسبت به آن آگاهي داشته باشيم.

ما چيزهای بسیاری را مي‌دانيم، اما گاه توجه به چيزهاي ديگر آن چنان ما را مشغول کرده است که انگار نمی‌دانیم.

همه ما معتقديم که خداي متعال حضور دارد و همه ما را مي‌بيند و نه تنها ما را مي‌بيند بلکه به راز دل همه ما هم آگاه است؛ يعْلَمُ خَائِنَةَ الْأَعْينِ وَمَا تُخْفِي الصُّدُورُ. همه ما اين‌ها را مي‌دانيم‌، اما در شبانه روز چند دقيقه به اين مسئله توجه داريم؟

مسايل زندگي آن قدر ذهن ما را مشغول مي‌کند که از دانسته‌هایمان غفلت مي‌کنيم و آن علم بي‌اثر می‌شود.

قرآن نیز وقتي مي‌فرمايد: وَلَقَدْ ذَرَأْنَا لِجَهَنَّمَ كَثِيرًا مِّنَ الْجِنِّ وَالإِنسِ دلیل آن را غفلت معرفی می‌کند؛ أُوْلَـئِكَ هُمُ الْغَافِلُونَ.

در آیه 26 از سوره صاد نیز می‌فرماید: وَلَا تَتَّبِعِ الْهَوَى فَيضِلَّكَ عَن سَبِيلِ اللَّهِ إِنَّ الَّذِينَ يضِلُّونَ عَن سَبِيلِ اللَّهِ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ بِمَا نَسُوا يوْمَ الْحِسَابِ.

نمی‌فرماید علت این‌که کسانی جهنمي شدند این بود که قیامت را انکار کردند.

می‌فرماید: بِمَا نَسُوا يوْمَ الْحِسَابِ؛ مي‌دانستند اما مثل این‌که نمي‌دانستند؛ فراموش کردند.

اگر از کسی که چیزی را فراموش کرده است، درباره آن مسئله بپرسند، به ياد مي‌آورد و پاسخ می‌گوید؛ جوابش هم درست است. اما وقتي توجه ندارد، مثل این است که نمي‌داند و تأثيري در رفتارش ندارد.

درمان غفلت

برای درمان این مشکل باید کاري کنيم که اين توجه بيشتر شود و دوام پيدا کند. باید وسایلي فراهم کنيم که موجب توجه ما شود و کمتر غفلت کنيم.

ممکن است کسي بگوید که اگر ما بخواهيم دائما به خدا و حضور او توجه داشته باشيم، به هيچ کار ديگري نمي‌رسيم و از درس، کار و وظایف دیگرمان باز می‌مانیم.

در پاسخ به این سخن باید گفت که بله در ابتدای کار اين طور است، اما وقتي انسان تمرين کند طوري مي‌شود که بین این حالات هيچ تنافي نمی‌بیند.

برای مثال وقتی مصيبت شديدي براي انسان پيش مي‌آيد، غذا مي‌خورد، نماز مي‌خواند و کارهايش را انجام می‌دهد، اما در همه اين حالات آن حزن در عمق دلش هست و توجه دارد که مصيبتي به او رسيده است.

ادامه »

حجت الاسلام پناهیان: دوگانۀ نادان و خائن، در معارف دینی ما دوگانۀ پرسابقه‌ای است/ علی(علیه  السلام ): دو گروه، کمر مرا شکستند؛ «دانای خائن و نادان ساده‌ لوح» / فعلاً نمی‌ خواهیم روی احتمال «خیانت» صحبت کنیم، می‌ خواهیم روی احتمال «سادگی و نادانی» صحبت کنیم/ امام(رحمه الله علیه) به منتظری نفرمود «منافق» فرمود «شما ساده هستید»/ افراد ساده در عرصۀ سیاست به امت خیانت می‌ کنند/ هرکس فکر کند ظلم با منطق کنار می‌ رود، ساده‌ لوح است/ یکی از مسئولین: عزت ما به موشک‌مان نیست!/ پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) : عزت امتم به ابزار نظامی‌ شان است

وقتش شده غسلت دهم زهرا! چگونه!؟
گفتی که در شب، یکه و تنها، چگونه!؟
با کودکانت گفته ام آرام گریند
با دیدن پهلوی تو اما چگونه!؟
هرچند با من از غم کوچه نگفتی
پیداست از این صورتت کآنجا چگونه…
یا مصطفی! او را امانت داده بودی
حالا ببین پس میدهم او را چگونه!
یا مصطفی! من پای عهدم صبر کردم
اما کنون در ماتم زهرا چگونه…!؟
زهرا! حسن. زهرا! حسینت را نظر کن
رحمی نما! دل می کنی از ما چگونه!؟
رفتی ولی یار غریبی های حیدر!
زنده بماند حیدرت حالا چگونه!؟

شاعر: امیر یوسفی مقدم

سالها رفت و دلم در تب و تاب است هنوز
نقش مستوری من نقش بر آب است هنوز

به طرب حمل مکن سرخی رویم که ز هجر
قلب، آکنده ز غم، دیده پر آب است هنوز

من کجا؟ یار کجا؟ طالع بیدار کجا؟
من اسیر غم او، بخت به خواب است هنوز

دامنش گیرم اگر لطف خدا یار شود
لیک افسوس که این قصه سراب است هنوز

سخت من طالب دیدار و تو غایب زنظر
ز آتش هجر تو این قلب، کباب است هنوز

همچو یک قطره آبیم به دریای جهان
زندگی زودگذر، همچو حباب است هنوز

«ناصر» از عشق تو آموخت سخن گفتن را
زین سبب گفته‌ او گوهر ناب است هنوز

آیت‌الله ناصرمکارم شیرازی